israf ve ekonomık kalkınma

**Administrator**

Merhaba dostlar
yaşamı önemli kılan bir ileti aldım hoşuma gitti sizlerle paylaşmak istedim.

İŞTE MESAJ BUDUR..!!!

> Beş yaşında idim.
> Rahmetli babaannem pirinç ayıklıyordu.
> Bir tane yere düştü.
> Babaannem eğildi, aramaya başladı.
> Sağa bakıyor, sola bakıyor, bulmaya çalışıyordu .
> Çocukluk iste, Aman babaanne dedim.
> - Bir pirinç tanesi için bu kadar caba harcamaya, yorulmaya
> değer mi?
> Rahmetli ilk defa sertleşti bana karşı, öfkeyle doğruldu.
> -Sen oturduğun yerden ahkâm kesiyorsun, ' dedi.
> - Hiç pirinç üretilirken gördün mü? İnsanlar ne kadar zorluk
> çekiyorlar. Bir pirinç tanesinde kaç insanin göz nuru, alın teri,
> emeği, çilesi var biliyor musun?'
> Utancımdan kıpkırmızı olmuştum.
>
>
> Aradan yıllar geçti.
> Hukuk Fakültesinde öğrenciyim.
> Alain'in proposlarini okuyorum.
> Birden irkildim.
> Babaannemi hatırladım.
> Alain, bir insan yerde bir iğne görüp de eğilip almazsa, bütün
> uygarlığa karşı ihanet etmiş olur diyordu.
> İlave ediyordu.
> Bir iğnenin üretiminde binlerce insanin alın teri, göz nuru,
> el emeği vardır diyordu.
>
> On dokuz yıl evveldi.
> Stockholm'e gitmiştim. Bir otele indim.
> Geceydi. Sabahleyin, traş olmak i çin
> lavaboya gittiğimde, aynanın yanında ilginç bir not gördüm.
> 'Lütfen traştan sonra jiletinizi çöpe atmayın,
> yanda bir kutu var oraya bırakın, bir tek jiletle dahi olsa, İsveç
> çelik sanayisine yardımcı olun' diyordu.
> Doğrusu hayretler içinde kaldım.
> Çocukluğumdan beri çelik eşya denince akla İsveç çeliği gelir.
> Birçok eşya üzerinde' İsveç çeliğinden yapılmıştır' diye yazardı.
> İste o ülke, kullanılmış bir tek ufacık
> jiletin bile çöpe gitmesini istemiyor, ona sahip çıkıyor,
> gelen turistlere rica yollu uyarıda bulunuyordu.
>
> İsviçre'de zaman zaman, belli periyotlarda radyolar, televizyonlar
> bir haberi duyurur.
> 'Şu tarihte, su saatte, adamlarımız gelecek.
> Siz lütfen hazırlığınızı yapın. Okumadığınız, ilgilenmediğiniz,
> kullanmadığınız ne kadar kitap, dergi, gazete varsa kâğıt,
> ambalaj, kutu varsa, velev ki, bir ilaç prospektüsü dahi olsa,
> kapının önüne koyun. İsviçre'nin kalkınmasına yardımcı olun.
> Fazla ağaç ziyanına engel olun.

> Japonlar son derece sade, basit, yalın mütevazı yasayan insanlardır.
> Evlerini mobilya ile eşya ile dolduranlar Japonlara göre ruhen
> tekamül edememiş, hayatın manasını anlayamamış, zavallı

> kimselerdir..
> Böyleleriyle; evini mezat salonuna çevirmiş zavallı, diye eğlenirler.
> Bir insanin gösteriş için eşyanın esiri olması ne kadar acıdır.
> Vaktiyle Japon ekonomisi darboğazdan geçiyor. İç borçlar, dış
> borçlar gırtlağı aşıyor.
> Zamanın başbakanı meclisi toplar.
> Kürsüye çıkar.
> Durumu olanca açıklığı ve tehlikeleri ile anlatır ve;
>
> -Şu andan itibaren der, Tanrı şahidim olsun ki, Japonların
> iç ve dış borçları son kuruşuna kadar ödenmeden, pirinçten
> başka bir şey yemeyeceğim.
> -Şu üstümdeki elbiseden başka elbise giymeyeceğim.
> Dediklerini yapar, en üstten en alta bir israftan kaçınma
< kampanyası açılır.
> Japonya bütün borçlarını öder. Bu durumun toplumun
> bütün kesimlerini, tek istisna olmadan
> kapsadığını söylemeye gerek yok.
> Geçenlerde Japon imparatorunun sarayını gördüm.
> Yarabbim, ne kadar sade, ne kadar mütevazı, ne kadar
> gösterişten uzak...
>
> *Gerekmediği halde elektriği yakmakla, suyu kapamadan bos yere < akıtmakta, gece çamurlu ayakkabılarımızı temizlemeden yatmakla,
> yemek yediğimiz kapları yıkamadan bırakmakla biz de zalimler
> sınıfına geçmiyor muyuz?
>
> *Hayat çok ince, akil almaz incelikte ipliklerle örülmüştür.
> Her şey o kadar birbirine bağlıdır ki,
> İlk okul okuma kitabımızdaki bir sözü hiç unutmadım.
>
> Bir mıh bir nalı kurtarır.
> Bir nal bir atı, bir at bir komutanı,
> Bir komutan bir orduyu,
> Bir ordu bir ülkeyi kurtarır diyordu..
>
> Maddi durumumuz ne olursa olsun,
> ister zengin olalım ister fakir, hepimiz çok dikkatli olmak zorundayız.
> Burada parayı da, maddiyatı da aşan büyük bir edep ve incelik vardır

**üye**

ısraf bızım toplumsaz yaramız mualesef onun ıcın adam olmayız bız:)